Wybierając się do jednego z najbardziej znanych turystycznie miejsc, jakim jest Egipt, nie możemy zapomnieć o odwiedzeniu jego stolicy – Kairu, przez niektórych nazywanych „matką świata”.

W Kairze nawet najbardziej wybredny mieszkaniec czy też turysta znajdzie odpowiedni dla siebie środek transportu. Jeśli nie mamy żadnego środka lokomocji na wyłączność, bez problemu dotrzemy do celu, gdyż do wyboru mamy osiem środków komunikacji miejskiej, których ceny są stosunkowo niewysokie.

Pierwszym wartym omówienia środkiem lokomocji jest metro. Kair jest pierwszą i na razie jedyną stolicą na kontynencie afrykańskim, w której działa metro. Obecnie funkcjonują dwie linie, a trzecia, której budowę rozpoczęto w 2006 roku, jest jeszcze zamknięta. Do wyboru mamy stare i nowe metro. To mniej nowoczesne, o charakterystycznym niebieskim kolorze, kursuje na trasie Helwan – al-Marg. Jest to stara linia, a jej otwarcie nastąpiło w latach 1987-1989. Druga, bardziej nowoczesna linia, (kolor fioletowy wagonów) jeździ na odcinku 20 km, między stacją al-Giza a stacją Shubra.
Metro rozpoczyna swoją pracę o godzinie 5.30 rano i jeździ do północy (w okresie letnim do godziny 1.00 w nocy). Kursy w porze szczytu odbywają się co 5-6 minut, a w pozostałych godzinach co 8-10 minut. Przejazd metrem, bez względu na długość trasu, kosztuje 75 piastrów.

Jeśli nie z metra zawsze można skorzystać z wszechobecnych taksówek. Są stosunkowo tanie i zabiorą nas w każde miejsce. Trzeba pamiętać, że przed wejściem do charakterystycznego czarno-białego samochodu, należy ustalić cenę przejazdu. Wsiadając do taksówki, pasażer musi zdawać sobie sprawę, że może nie dojechać na czas do celu, gdyż po drodze może przestać działać silnik lub kierowca będzie musiał zatankować. Najbardziej znane marki taksówek, które przemieszczają się po Kairze, to peugeot z lat 60., fiat 128, łada, a nawet polski polonez.
Warto dodać, że istnieją też większe taksówki, które chętnie zabiorą do pobliskich miast grupę do 7 pasażerów za niską cenę (ok. 3 – 5 L.E. od osoby).

Kolejnym ciekawym środkiem lokomocji są autobusy miejskie. Poruszają się one po głównych ulicach miasta, a koszt biletu to 25 piastrów. Podróż autobusem nie należy do najprzyjemniejszych. Panuje w nich nieustanny tłok, a ludzie ciągle się przepychają. Kierowcy licząc się z każdą minutą, oprócz specjalnych miejsc postojowych, rzadko kiedy zatrzymują się na przystankach pośrednich, co powoduje, że pasażer wsiada i wysiada w biegu. Korzystając z autobusu, musimy również sprawdzić trasę danej linii. Nie zawsze jest ona widoczna na autobusie, a przystanki autobusowe najczęściej nie istnieją, lub są stacjami umownymi. Jeśli chcemy dostać się do takiego autobusu, najłatwiej jest stanąć przy ulicy i widząc zbliżający się pojazd, pomachać do kierowcy z nadzieją, że się zatrzyma.

W okresie letnich upałów mieszkańcy preferują autobusy klimatyzowane, z ograniczoną liczbą miejsc siedzących. Są one dużo bardziej zadbane niż wcześniej opisane autobusy. Pojazdy te zatrzymują się tylko w niektórych miejscach (najczęściej w okolicy dworca kolejowego) i kursują na ściśle określonych trasach. Chcąc z nich skorzystać, należy najpierw udać się do centrum, do miejsca ich postoju. Warto również znać godzinę ich odjazdu, ponieważ w innym przypadku można dość długo na nie czekać.

Za ćwierć funta egipskiego można skorzystać z tramwaju. Jest to wbrew pozorom najwolniejszy środek transportu, z jakim ma się do czynienia w Kairze. Tramwaje bardzo często się zatrzymują przepuszczając pieszych czy samochody. Wybierając ten środek lokomocji, należy posiadać wiele czasu i uzbroić się w cierpliwość. Obecnie tramwaje są bardziej atrakcją turystyczna niż faktycznym środkiem transportem miejskim. Warto również dodać, że tramwaje kursują tylko po niektórych kairskich dzielnicach, m.in. w Helwanie.

W Kairze jest duży dworzec kolejowy Ramsis. Linia kolejowa biegnie z północy na południe kraju, wzdłuż Nilu. W pociągach dostępne są trzy klasy. Pierwsza jest odzwierciedleniem naszej pierwszej klasy. Fotele są szerokie i najczęściej obrotowe. Klasa druga jest również podobna do tej występującej w naszych pociągach. Fotele ustawione są w stronę kierunku jazdy, jednak możliwość ich obracania pozwala na ustawienie ich w stronę innych foteli. Pociągi tej klasy nie posiadają przedziałów. Ostatnia klasa przeznaczona jest dla najbiedniejszych pasażerów. Najczęściej panuje tam tłok i jest bardzo brudno.
Do południowych miejscowości takich jak Luksor czy Asuan odjeżdżają pociągi z wagonami sypialnymi, a do Aleksandrii jeździ bardzo szybki pociąg zwany potocznie Turbo.